Dane pokazują, że wzrost nieodpłatnej pracy opiekuńczej i pracy zdalnej negatywnie wpłynął na równowagę między życiem zawodowym a prywatnym kobiet oraz ich zdrowie psychiczne (infografiki).
Pandemia koronawirusa spowodowała gwałtowny wzrost pracy z domu w wielu krajach Europy. W 2020 r., pierwszym roku pandemii, liczba osób pracujących zdalnie drastycznie wzrosła.
Największy odsetek osób pracujących z domu w 2020 r. w UE był w Finlandii (25,1%), Luksemburgu (23,1%), Irlandii (21,5%), Austrii (18,1%) i Holandii (17,8%).
Większe trudności kobiet z równowagą między życiem zawodowym a prywatnym – fakty i liczby
Większa elastyczność i autonomia związane z telepracą często skutkują większą ilością pracy i dłuższymi godzinami pracy, co zaburza równowagę między życiem zawodowym a prywatnym. W czasie pandemii praca z domu przyniosła pracownikom wiele wyzwań związanych z organizacją czasu pracy, równowagą między pracą a rodziną, dobrym samopoczuciem i fizycznym środowiskiem pracy.
Pandemia dotknęła wiele osób, ale najnowsze dane pokazują, że to kobiety ucierpiały bardziej niż mężczyźni. Dane zebrane w lutym i marcu 2021 r. pokazują, że 7,4% kobiet i 5,7% mężczyzn miało trudności z koncentracją na pracy z powodu obowiązków rodzinnych. Liczby te są jeszcze wyższe w przypadku osób wykonujących pracę zdalną w pełnym wymiarze godzin, z małymi dziećmi w domu (27% kobiet, 19% mężczyzn). Nie tylko praca ucierpiała: ok. 31% kobiet i 22% mężczyzn pracujących zdalnie na pełen etat mających w domu małe dzieci stwierdziło, że praca uniemożliwiła im poświęcenie rodzinie tyle czasu, ile by chcieli.
Nowe badanie Eurobarometru wskazuje na poważny wpływ pandemii COVID-19 na kobiety. Czterech na dziesięciu respondentów (38%) stwierdziło, że pandemia zmniejszyła dochody kobiet, wpływając jednocześnie na ich równowagę między życiem zawodowym a prywatnym (44%) oraz ilość czasu, jaką przeznaczają na pracę zarobkową (21%).
Dane: nieodpłatna praca nadal spoczywa głównie na barkach kobiet
Kobiety nadal wykonują większość niewidocznej i nieodpłatnej pracy opiekuńczej, w tym opiekę nad dziećmi lub starszymi członkami rodziny.
W lutym/marcu 2021 r. kobiety poświęcały średnio więcej godzin (11,1) tygodniowo na opiekę nad dziećmi lub wnukami i/lub uczenie ich niż mężczyźni (6,1). Dane za ten sam okres pokazują również różnicę w opiece nad starszymi lub niepełnosprawnymi krewnymi – średnio 4,2 godziny w przypadku kobiet w porównaniu z 2,9 godzinami tygodniowo w przypadku mężczyzn. Kobiety wykonują również więcej obowiązków domowych i gotują – 14,4 godzin tygodniowo w porównaniu z 9,4 godzinami tygodniowo dla mężczyzn w tym samym okresie.
Zdrowie psychiczne kobiet pod większą presją
Pandemia koronawirusa ma również różny wpływ na zdrowie psychiczne kobiet i mężczyzn. Według badania przeprowadzonego na zlecenie parlamentarnej Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia, presja związana z godzeniem życia zawodowego i rodzinnego poważnie odbiła się na samopoczuciu kobiet – więcej kobiet niż mężczyzn zgłosiło, że cierpi na stany lękowe z powodu COVID-19. Nieformalna rola kobiet w zakresie opieki podczas pandemii miała również znaczny wpływ na ich zdrowie psychiczne – kobiety zgłaszały zwiększony niepokój i obawy o rodzinę, samopoczucie i finanse. Kobiety z młodszymi dziećmi ucierpiały neproporcjonalnie mocniej.
(PE)
