We wrocławskim zoo przyszła na świat samica takina złotego.
To pierwszy taki przypadek w Polsce. Hodowla zachowawcza tego gatunku prowadzona jest w 11 ogrodach zoologicznych, w tym w Tokio i w San Diego.
Cztery młode osobniki – Xian, Johnny Woo, Won Yu i Zhaoze, tworzą od półtora roku wrocławskie stado. Przyjechały w ramach wymiany hodowlanej na przełomie czerwca i lipca 2017 r. z trzech ogrodów zoologicznych – Liberca, Drezna i Berlina. Zamieszkały na specjalnie przygotowanym dla nich wybiegu w najstarszej części zoo, mając za sąsiadów koziorożce syberyjskie i milu.
Nowa mieszkanka wrocławskiego ogrodu jest jednocześnie pierwszą narodzoną w Polsce przedstawicielką tego gatunku. Póki co trzyma się bardzo blisko swojej matki – Zhaoze.
– Obserwujemy bardzo dobrą relację między matką, a jej córką. Matka jest troskliwa i kiedy pojawiamy się w pobliżu dosłownie zasłania swoim ciałem małą – mówi Anna Rosiak, opiekunka z wrocławskiego zoo. – Zastanawiamy się jeszcze nad imieniem dla nowego mieszkańca. Wiemy, że powinno w jakiś sposób wiązać się z Chinami skąd pochodzi ten gatunek oraz zaczynać się na literę Z, po matce.
Kiedy osiągnie dojrzałość płciową, wówczas wyjedzie do innego ogrodu zoologicznego, by tam wzmocnić nowopowstające lub istniejące stado hodowlane.
Takiny złote to endemity chińskich wyżyn w prowincji Shanxi, gdzie można je spotkać do wysokości 4500 m n.p.m. Należą do największych przedstawicieli w grupie kóz i owiec. Osiągają do 2,2 m długości przy 1,4 m wysokości i masie nawet do 350 kg. Budową ciała przypominają mieszankę kozy, antylopy i niedźwiedzia.
W diecie tych zwierząt, poza trawą, liśćmi i kwiatami znajdują się również pędy bambusa. Najchętniej żerują o świcie i zmierzchu. Liczebność stad takinów zależy od dostępności pokarmu – gdy jest go pod dostatkiem, to grupa może liczyć nawet 300 osobników, a gdy spada to rozpadają się na małe grupy – do 35 osobników. Zaobserwowano przy tym, że zwierzęta te poruszają się po Himalajach tymi samymi trasami, wydeptując ścieżki.
Takiny mają dość liczne grono naturalnych wrogów. Są nimi niedźwiedzie, wilki, cyjony i lamparty. Ich sposobem na ratunek jest ostrzeżenie członków stada charakterystycznym dźwiękiem i ucieczka przez skakanie ze skały na skałę lub „chowanie” się w zaroślach.
W środowisku naturalnym dożywają 18 lat. Zgodnie ze statusem IUCN należą do gatunków „wrażliwych” na wyginięcie (Vulnerable – V). Największym zagrożeniem dla nich są wylesienia, polowania i fragmentacja siedlisk.
(ZOO Wrocław)
