Martyna Jakubowicz – jedna z najbardziej charakterystycznych wokalistek, która konsekwentnie przeciera szlaki pokoleniom kobiet w muzyce rozrywkowej,
· Sebastian Imbierowicz, znany bardziej jako DJ 600 Volt, producent muzyki hip-hopowej, którego produkcje zdefiniowały charakter złotej ery tego gatunku w naszym kraju,
· Krzysztof Meyer – wybitny polski kompozytor i pianista, zwany klasykiem współczesności,
· Kazimierz Jonkisz, muzyk jazzowy, perkusista i pedagog
to tegoroczni laureaci Złotych Fryderyków.
Dołączają oni do grona postaci szczególnie wyróżnionych przez Akademię Fonograficzną za całokształt dokonań artystycznych.
Fryderyki – najbardziej prestiżowe nagrody polskiego przemysłu muzycznego – w tym roku obchodzą trzydziestolecie. Przyznawane są przez Akademię Fonograficzną, czyli powołane przez Związek Producentów Audio Video jury, które w drodze tajnego, dwuetapowego głosowania wyłania laureatów konkursu. Wyjątkiem są jedynie laureaci Złotych Fryderyków – honorowego wyróżnienia, przyznawanego jednogłośnie przez reprezentującą Akademię Fonograficzną Radę Akademii artystom szczególnie zasłużonym dla polskiej kultury muzycznej.
W tym roku w kategorii muzyki rozrywkowej statuetką Złotego Fryderyka uhonorowano Martynę Jakubowicz, jedną z najbardziej rozpoznawalnych wokalistek i kompozytorek w tej dziedzinie muzyki.
Blues i folk jest dla niej tylko pretekstem do tworzenia własnej, bardzo osobistej muzyki – pisał o niej Marek Garztecki w 1980 roku, a Martyna Jakubowicz przez lata udowadniała, że tak jest. Obdarzona charyzmą i charakterystycznym głosem swoimi piosenkami okupowała pierwsze miejsca list przebojów. Utwór W domach z betonu nie ma wolnej miłości przez wiele tygodni zajmował pierwszą pozycję na liście radiowej Trójki. Niedawno przypomniała swój przebój w nowoczesnej odsłonie – w projekcie z hiphopowym duetem PRO8L3M.
Dwie płyty Jakubowicz, Dziewczynka z pozytywką Edwarda (wydana w 1995 roku) oraz Okruchy życia (wydane w 2010 roku) otrzymały nominacje do nagrody Fryderyk, choć samą statuetkę piosenkarka odebrała dopiero w 2016 roku za album Prosta piosenka, którego była także współproducentką.
Przez lata obecności na scenie muzycznej wydała 15 płyt, ostatnią, pt. Zwykły włóczęga – w 2018 roku.
Drugim Złotym Fryderykiem w kategorii muzyki rozrywkowej Rada Akademii postanowiła w tym roku nagrodzić Sebastiana Imbierowicza, czyli twórcę pierwszego etapu sceny hip hopowej w naszym kraju. Jego produkcje zdominowały i zdefiniowały charakter tzw. złotej ery tego gatunku w Polsce. W poszukiwaniu raperów na swoje płyty odkrył rzeszę talentów również uważanych dziś za legendy. Molesta, Sokół, Tede, Pezet czy Hemp Gru to tylko kilka pseudonimów i nazw, których początki możemy wiązać z DJ 600 Volt. Jego albumy zainspirowały tysiące i stworzyły solidny fundament. Mimo odrzucenia przez stacje radiowe utwory, jak Wiedziałem, że tak będzie, Nie jestem k. businessmanem, Osiedlowe akcje, A pamiętasz jak, Wychylylybymy, Mercedes s 600, Sami swoi – stały się hymnami pokolenia.
W ostatnich latach Sebastian zrealizował szereg różnorodnych albumów, między innymi większość ścieżki do filmu Fantastyczny Mat Parrey, gdzie wszystkie kompozycje wygenerował, bazując na „dźwiękach kosmosu”, zaczerpniętych z bibliotek audio NASA. Nadal zajmuje się produkcją, uczy aranżacji i mixu w warszawskiej Akademii Realizacji Dźwięku.
Na wniosek jazzowej sekcji Rady Akademii Fonograficznej Złoty Fryderyk 2024 trafi do rąk Kazimierza Jonkisza, muzyka jazzowego, perkusisty i pedagoga. Od czasu skończenia studiów muzycznych w 1971 roku Jonkisz konsekwentnie rozwija swoją karierę. Ma na koncie kolaboracje z takimi legendami polskiego jazzu jak Zbigniew Namysłowski, Leszek Możdżer, Tomasz Stańko, Jan Ptaszyn Wróblewski czy Michał Urbaniak oraz z artystami o międzynarodowej sławie, jak Al Cohn, Amina Claudine Myers, Monty Waters, Eddie Henderson, Marc Thomas, Miles Griffith, John Hicks, Bob Sheppard czy Tim Hagans.
W 1978 roku rozpoczął koncerty jako pierwszy w Polsce leader za perkusją, a dwa lata później debiutował z własnym kwintetem na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej „Jazz Jamboree” i nagrał pierwszą autorską płytę Tiri Taka z serii „Polish Jazz”. Od tamtego momentu uczestniczył w nagraniu około 70 płyt i grał na największych festiwalach jazzowych, między innymi Molde International Jazz Festiwal, New Port in Belgrad Jazz Festiwal, Bergamo Jazz Festiwal, Havana Jazz czy Temecula International Jazz Festival. Od 1992 roku Kazimierz Jonkisz zajmuje się również nauczaniem jazzu, a od kilku lat, wraz z profesorami Berklee College of Music w Bostonie bierze udział w cyklu warsztatów muzycznych w Puławach.
Decyzją Rady Akademii Fonograficznej w sekcji muzyki poważnej Złotym Fryderykiem za dokonania w muzyce klasycznej uhonorowany zostanie Krzysztof Meyer. Ten urodzony w Krakowie wybitny polski kompozytor, pianista, pedagog i autor książek studiował kompozycję w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w klasie Stanisława Wiechowicza, a po jego śmierci – u Krzysztofa Pendereckiego. W latach 1964, 1966 i 1968 studia w zakresie kompozycji oraz gry na fortepianie uzupełniał pod kierunkiem Nadii Boulanger w Paryżu. Mąż Danuty Gwizdalanki. Przedstawiciel Szkoły polskiej. Spadkobierca tradycji awangardy, kontynuator idei odrodzenia muzyki polskiej w ramach otwarcia na świat po odwilży 1956 roku i powstania Festiwalu Warszawska Jesień. Przyjaźnił się z największymi twórcami swoich czasów: Krzysztofem Pendereckim, Witoldem Lutosławskim, Dymitrem Szostakowiczem.
Skomponował ponad 100 utworów. Spośród nich wymienić należy operę Cyberiada według opowiadań Stanisława Lema, oratorium Stworzenie świata, Mszę na chór mieszany i orkiestrę i dziewięć symfonii na różne obsady orkiestrowe i wokalne. Instrumentalny dorobek Meyera to 15 koncertów oraz 15 kwartetów smyczkowych, a także kilkadziesiąt utworów kameralnych i solowych, najczęściej przeznaczonych na fortepian i wiolonczelę, ale również na organy i saksofon.
Przez wiele lat występował jako pianista, w wielu krajach prowadził również wykłady poświęcone muzyce współczesnej. Przez czternaście lat uczestniczył w pracach komisji programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, a w latach 1985–1989 był prezesem Związku Kompozytorów Polskich.
Krzysztof Meyer jest także autorem monografii Dymitra Szostakowicza, współautorem dwutomowej monografii Witolda Lutosławskiego, jak również stu kilkudziesięciu artykułów, głównie poświęconych muzyce współczesnej, publikowanych w Polsce i za granicą. Jego muzyka prezentowana jest na całym świecie zarówno na festiwalach muzyki współczesnej, jak i w ramach sezonów koncertowych instytucji muzycznych.
