Minister zdrowia Adam Niedzielski podpisał rozporządzenie o obowiązku szczepień przeciwko COVID-19 dla pracowników służby zdrowia.
Naczelna Izba Lekarska i samorządy Zawodów Medycznych poparły to postanowienie.
Od 1 marca wszyscy pracownicy służby zdrowia, w tym aptek będą musieli pokazać zaświadczenie o pełnym zaszczepieniu.
Stanowisko Samorządów Zawodów Medycznych z 20 grudnia 2021 r.
w sprawie propozycji wprowadzenia obowiązkowych szczepień ochronnych przeciwko COVID-19 dla pracowników wykonujących zawody medyczne
„Samorządy Zawodów Medycznych stoją na stanowisku, iż szczepienia ochronne są jednym z największych osiągnieć cywilizacyjnych w zakresie ochrony zdrowia i stanowią najskuteczniejszą metodę zapobiegania groźnym dla życia i zdrowia chorobom zakaźnym.
Propozycja wprowadzenia obowiązkowych szczepień ochronnych przeciwko COVID-19 dla pracowników medycznych jest ze wszech miar uzasadniona z uwagi na bezwzględną potrzebę zagwarantowania bezpieczeństwa zdrowotnego pacjentów oraz bezpiecznego udzielania świadczeń zdrowotnych przez osoby wykonujące zawody medyczne.
Zgodnie ustawą o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, w celu zapobiegania szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych u pracowników narażonych na działanie biologicznych czynników chorobotwórczych przeprowadza się zalecane szczepienia ochronne wymagane przy wykonywaniu czynności zawodowych. Wirus SARS-CoV-2, na mocy nowelizacji do rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki, został uznany za taki szkodliwy czynnik biologiczny i zakwalifikowany do grupy 3 czynników narażenia.
Samorządy Zawodów Medycznych rekomendują szczepienie ochronne przeciwko COVID-19 jako podstawę profilaktyki związaną ze zwalczaniem pandemii COVID-19, dlatego nie dostrzegają przeciwwskazań do wprowadzenia przez Rząd RP obowiązkowych szczepień ochronnych przeciwko COVID-19 wobec osób wykonujących zawody medyczne.
Z uwagi na to, iż znany jest już profil bezpieczeństwa szczepień i ich skuteczność w ochronie przed ciężkim przebiegiem COVID-19, powinny zostać podjęte pilne prace legislacyjne nad sukcesywnym poszerzaniem obowiązku szczepień wobec innych osób, wykonujących pracę lub świadczących usługi w osobistej styczności z dużą liczbą osób.”
Analiza ryzyka zgonu z powodu ogółu przyczyn oraz z powodu COVID–19 osób zaszczepionych i niezaszczepionych przeciw COVID–19
Umieralność ogółem
Uzyskane wyniki wskazują na znacznie większe ryzyko zgonu z powodu ogółu przyczyn osób niezaszczepionych w stosunku do zaszczepionych przeciwko COVID–19 we wszystkich grupach wieku (Tabela 1). Ryzyko względne zgonu dla całej populacji osób niezaszczepionych w wieku 11 lat i więcej w stosunku do osób zaszczepionych w analizowanym okresie wynosiło 1,981 (95% C.I. 1,965 – 1,997). Ryzyko względne różniło się istotnie w grupach wieku i po uwzględnieniu różnic w strukturze wieku w obu grupach (Mantel–Haenszel adjusted Rate Ratio) ryzyko zgonu w całej populacji niezaszczepionych w stosunku do zaszczepionych wyniosło 5,395 (95% C.I. 5,351 – 5,438).
Umieralność z powodu COVID–19
W kolejnym kroku policzono ryzyko zgonu wyłącznie z powodu COVID–19, aczkolwiek trzeba pamiętać, że liczba zgonów z powodu COVID–19 może być na obecnym etapie zbierania danych niedoszacowana.
Uzyskane wyniki wskazują na wielokrotnie większe niż w przypadku ogółu zgonów ryzyko zgonów z powodu COVID–19 osób niezaszczepionych w stosunku do zaszczepionych przeciwko COVID–19 (Tabela 2). Ryzyko względne zgonu dla całej populacji osób niezaszczepionych w wieku 11 lat i więcej w stosunku do osób zaszczepionych w analizowanym okresie wynosiło 22,72 (95% C.I. 21,26 – 24,28). Ryzyko względne różniło się istotnie w grupach wieku i po uwzględnieniu różnic w strukturze wieku w obu grupach (Mantel–Haenszel adjusted Rate Ratio) ryzyko zgonu w całej analizowanej populacji niezaszczepionych w stosunku do zaszczepionych wyniosło 59,92 (95% C.I. 56,08 – 64,03).
Interpretacja
Interpretując uzyskane wyniki należy pamiętać, że pochodzą one z badania obserwacyjnego i przydział osób do grupy szczepionej i nieszczepionej nie był losowy (randomizowany). Jest prawdopodobne, że osoby, które się zaszczepiają i osoby nie zaszczepiające się różnią się pod względem stanu zdrowia albo występowania innych czynników ryzyka zdrowotnego (na przykład behawioralnych). Z tego względu nie można interpretować uzyskanych wyników jako mierzących efektywność szczepionek. Wyniki te można traktować jako przybliżoną miarę korzyści zdrowotnej (mierzonej brakiem zgonu) jaką osiąga populacja osób zaszczepionych w porównaniu z osobami niezaszczepionymi. Niewątpliwie bardzo potrzebne jest określenie na podstawie danych NFZ faktu leczenia się z powodu wybranych chorób (występowania wielochorobowości) przez osoby w obu porównywanych grupach oraz faktu wcześniejszego chorowania na COVID–19, co będzie przedmiotem kolejnej analizy.