W sobotę, 6 czerwca pierwszy polski festiwal filmowy online zakończył się uroczystą Galą wręczenia nagród, podczas której poznaliśmy głównych laureatów wszystkich festiwalowych konkursów.
Wydarzenie transmitowane na żywo w Internecie prowadził Maciej Stuhr, a licznie zgromadzona przed ekranami komputerów publiczność udowodniła, że pandemia nie stoi na przeszkodzie prawdziwej miłości do kina i festiwalu!
Uroczystość rozpoczął Tomasz Raczek, ogłaszając nagrodę publiczności, która przypadła w tym roku norweskiemu dokumentowi “Autoportret” w reżyserii Margreth Olin, Katji Hogset i Espena Wallina. Film ten otrzymał też nagrodę Jury Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych (FIPRESCI) oraz rekomendację KFF do Europejskiej Nagrody Filmowej.
Najczęściej wyróżnianym tytułem Festiwalu został “Wieloryb z Lorino” Macieja Cuskego (Polska), który otrzymał aż trzy nagrody. Srebrny Róg dla reżysera filmu o wysokich walorach artystycznych, Nagrodę Prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich za montaż dla Katarzyny Orzechowskiej oraz Nagrodę dla najlepszego producenta polskich filmów krótkometrażowych i dokumentalnych ufundowaną przez Krajową Izbę Producentów Audiowizualnych dla Mikołaja Pokromskiego i Aldony Pokromskiej.
W uzasadnieniu Jury międzynarodowego konkursu filmów dokumentalnych pod przewodnictwem Łukasza Żala czytamy: “Wieloryb z Lorino” otrzymuje Srebrny Róg za doświadczenie głębi, w którym metaforyczne obrazy i dźwięk pozwalają nam zanurzyć się w rzeczywistość rdzennej syberyjskiej wioski położonej w odległym i zapomnianym zakątku Rosji. (…) ten wyjątkowy film w piękny sposób przedstawia kulturowy związek pomiędzy człowiekiem a środowiskiem i paradoksalnie pokazuje nam, że mężczyźni, którzy polują na zagrożone wieloryby, aby przeżyć, również należą do gatunku na granicy wymarcia.
Główną nagrodę w konkursie dokumentalnym otrzymał Radu Ciorniciuc za film “Acasa, mój dom” (Rumunia, Finlandia, Niemcy) “za nadzwyczajną i złożoną historię przedstawioną z perspektywy dzieci w rodzinie romskiej. (…) Bardzo rzadko się zdarza, że w jednym filmie dokumentalnym takim jak ten udaje się z sukcesem przeanalizować i zgłębić tak wiele ważnych aspektów ludzkiej kondycji w ramach jednej pięknie opowiedzianej historii” – uzasadnia Jury.
Srebrny Róg dla reżysera filmu o tematyce społecznej otrzymał Mehrdad Oskouei za film “Cienie bez słońca” (Iran, Norwegia), który z precyzją, autentycznością, wrażliwością i kreatywną elegancją przedstawił dramatyczne historie o przemocy domowej, ukrytych traumach oraz zbiorowej odpowiedzialności patriarchalnego społeczeństwa.
W międzynarodowym konkursie filmów krótkometrażowych, któremu przewodniczył Jan Komasa, Grand Prix – Złotego Smoka otrzymała reżyserka, Shoko Hara za dokument animowany “Zwykły facet” (Niemcy) – nietypowa w formie opowieść o przebywającym w więzieniu seryjnym mordercy, który rozkochuje w sobie trzy kobiety. Srebrny Smok dla reżysera najlepszego filmu dokumentalnego otrzymał Alex Evstigneev za film “Złote guziki” (Rosja) ”za wstrząsające przedstawienie tego, jak tyrania nie oszczędza nawet najbardziej bezbronnych dusz”. Najlepszym filmem animowanym konkursu został również rosyjski film – “On nie może żyć bez kosmosu” (Rosja) w reżyserii Konstantina Bronzita. Srebrny Smok dla reżyserów filmu fabularnego otrzymali Madeleine Sims-Fewer i Dusty Mancinelli za film “Pyza” (Kanada).
W Międzynarodowym konkursie dokumentów muzycznych DocFilmMusic, decyzją Jury w składzie: Stephen Nomura Schible (USA), Rachel Leah Jones (USA / Izrael) oraz Leszek Możdżer (Polska), Złoty Hejnał otrzymał Pushpendra Singh za film “Perła pustyni” (Indie, Korea Południowa). “Za jego liryczną kinową celebrację dziedzictwa muzycznego i ludzkiego głosu”.
W konkursie polskim Grand Prix i statuetkę Złotego Lajkonika otrzymał Tomasz Wolski za film “Zwyczajny kraj”. Jury, któremu przewodniczyła Magdalena Łazarkiewicz, uzasadnia: “Za doskonałość warsztatową filmu, który – unikając pułapki publicystyki – ukazuje, jak niepostrzeżenie zło wkrada się w codzienne życie”
Najlepszym filmem dokumentalnym konkursu polskiego został “Synek”, którego reżyser, Paweł Chorzępa otrzymał Srebrnego Lajkonika “za przejmującą opowieść o relacji syna i ojca, ukazaną z niezwykłą wrażliwością wizualną.” Daria Kopiec została nagrodzona Srebrnym Lajkonikiem za najlpszy polski film animowany – “Własne śmieci”, a Damian Kocur, za krótkometrażową fabułę “Dalej jest dzień”.
W ramach każdego konkursu wszystkie międzynarodowe składy jurorskie przyznały nagrody specjalne oraz liczne wyróżnienia. Jak podkreślił Leszek Możdżer, członek jury, “Lepsze i głębsze poznanie muzyki dzięki filmom było wspaniałym doświadczeniem i moją własną osobistą terapią.”, Jan Komasa dodał, że udział w obradach jury “to był najlepszy sposób na spędzenie kwarantanny. Dziękuję wszystkim za owocną pracę. Świetnie się bawiłem”. Magdalena Łazarkiewicz podkreśliła, że “Ten festiwal zyskał niesamowicie szeroką widownię, że mógł docierać do ludzi w różnych zakątkach naszego kraju”.
W uroczystej Gali uczestniczył także Dyrektor Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, Radosław Śmigulski, który składając gratulację wszystkim laureatom nawiązał do festiwalowego jubileuszu mówiąc, że “60 lat na zasadach krakowskich to jedynie wiek wczesnomłodzieńczy”.
Pokazy wszystkich filmów nagrodzonych odbędą się w niedzielę, 7 czerwca w wirtualnych salach kinowych Krakowskiego Festiwalu Filmowego na stronie www.krakowfilmfestival.pl oraz we wszystkich salach Kina Pod Baranami w Krakowie, przy Rynku Głównym i w Małopolskim Ogrodzie Sztuki.
Krakowski Festiwal Filmowy jest na ekskluzywnej liście wydarzeń kwalifikujących do nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej w kategoriach krótkometrażowych (fabuła, animacja, dokument) oraz pełnometrażowego filmu dokumentalnego, a także rekomenduje do Europejskiej Nagrody Filmowej w tych samych kategoriach.
Jubileuszowy 60. Krakowski Festiwal Filmowy odbył się w całości w sieci! Najnowsze filmy dokumentalne, animowane i krótkie fabuły ze świata, oczekiwane polskie premiery, a także spotkania z twórcami były dostępne online, bez wychodzenia z domu.
60. Krakowski Festiwal Filmowy był pierwszym polskim festiwalem filmowym, który odbył się online i w kinach w dniach od 31 maja do 7 czerwca 2020.
NAGRODY 60. Krakowskiego Festiwalu Filmowego
NAGRODA SMOK SMOKÓW za wkład w rozwój światowego filmu dokumentalnego: PÉTER FORGÁCS (Węgry)
MIĘDZYNARODOWY KONKURS FILMÓW DOKUMENTALNYCH
Jury konkursu dokumentalnego w składzie: Łukasz Żal – przewodniczący (Polska), Renata Santoro (Włochy), Tod Lending (USA), Eva Mulvad (Dania), Martin Horyna (Czechy) podjęło decyzję o przyznaniu następujących nagród:
ZŁOTY RÓG dla reżysera najlepszego filmu – Radu Ciorniciuc za film Acasa, mój dom (Rumunia, Finlandia, Niemcy)
„Acasa, mój dom” otrzymuje Złoty Róg za nadzwyczajną i złożoną historię przedstawioną z perspektywy dzieci w rodzinie romskiej. Ten wyjątkowo intymny i autentyczny film z wielkim kunsztem pokazuje wiele warstw rzeczywistości – społeczną, emocjonalną czy polityczną – w której rodzina stara się utrzymać własny styl życia, godność, poczucie samostanowienia i tożsamości kulturowej. Bardzo rzadko się zdarza, że w jednym filmie dokumentalnym takim jak ten udaje się z sukcesem przeanalizować i zgłębić tak wiele ważnych aspektów ludzkiej kondycji w ramach jednej pięknie opowiedzianej historii.
SREBRNY RÓG dla reżysera filmu o wysokich walorach artystycznych – Maciej Cuske za film Wieloryb z Lorino (Polska)
„Wieloryb z Lorino” otrzymuje Srebrny Róg za doświadczenie głębi, w którym metaforyczne obrazy i dźwięk pozwalają nam zanurzyć się w rzeczywistość rdzennej syberyjskiej wioski położonej w odległym i zapomnianym zakątku Rosji. Oglądając film, czujemy się chwilami niespokojni i poza strefą komfortu, w innych zaś momentach – głęboko zaangażowani. Reżyser wykorzystuje strukturę narracji zataczającej koło, która rzuca wyzwania widowni, aby ta dokonała interpretacji swojego doświadczenia wspólnoty i konfrontacji z własnymi uprzedzeniami. Wreszcie, ten wyjątkowy film w piękny sposób przedstawia kulturowy związek pomiędzy człowiekiem a środowiskiem i paradoksalnie pokazuje nam, że mężczyźni, którzy polują na zagrożone wieloryby, aby przeżyć, również należą do gatunku na granicy wymarcia.
SREBRNY RÓG dla reżysera filmu o tematyce społecznej – Mehrdad Oskouei za film Cienie bez słońca (Iran, Norwegia)
„Cienie bez słońca” otrzymują Srebrny Róg za to, że stanowią przykład wybitnego kina poruszającego ważny temat społeczny. Z precyzją, autentycznością, wrażliwością i kreatywną elegancją reżyser przedstawia dramatyczne historie o przemocy domowej, ukrytych traumach oraz zbiorowej odpowiedzialności patriarchalnego społeczeństwa za zbrodnie popełnione przez młode indywidualistki, które trafiły do więzienia za morderstwa. Ponieważ sztuka często znajduje sposób na połączenie śmiechu i łez, okazuje się, że płaczemy i śmiejemy się w towarzystwie tych niezwykłych dziewczyn, które z odwagą stawiają czoła karze śmierci, przebywając w irańskim więzieniu.
WYRÓŻNIENIE dla reżyserki Yulii Vishnevets za film Hey! Teachers! (Rosja)
Za bogactwo wielowymiarowej historii przedstawionej na pozornie zwyczajnym tle oraz za gorzką ironię spojrzenia na to, w jaki sposób państwowy system edukacji w Rosji może łamać idealizm tych nauczycieli, których altruistycznym celem jest edukacja i lepsze życie ich uczniów.
Jury Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych (FIPRESCI) w składzie: Jan Storø (Norwegia), Jihane Bougrine (Maroko), Nachum Mochiach (Izrael) przyznało nagrodę Margreth Olin, Katji Hogset, Espenowi Wallin za film Autoportret (Norwegia)
„Autoportret” jest jednym z tych filmów, który porywa widza od samego początku, aby z nim pozostać. Jest doskonałym przykładem kina rzeczywistego, które może poszczycić się autentyzmem i wizją estetyczną. Przejmujący i aktualny, odważny i emocjonalny – ten robiący wrażenie dokument to film o chorobie i sztuce, gdzie fotografia może zmienić naszą wizję życia.
Rekomendacja Krakowskiego Festiwalu Filmowego do Europejskiej Nagrody Filmowej w kategorii filmu dokumentalnego:
Autoportret, reż. Margreth Olin, Katja Hogset, Espen Wallin (Norwegia)
Punta Sacra, reż. Francesca Mazzoleni (Włochy)
MIĘDZYNARODOWY KONKURS FILMÓW KRÓTKOMETRAŻOWYCH
Jury konkursu krótkometrażowego w składzie: Jan Komasa – przewodniczący (Polska), Marko Škop (Słowacja), Dekel Berenson (Wielka Brytania), Paola Orlić (Chorwacja), Csilla Kato (Rumunia) postanowiło przyznać następujące nagrody:
ZŁOTY SMOK dla reżyserki najlepszego filmu – Shoko Hara za film Zwykły facet (Niemcy)
Surowa i bezpośrednia w swej wizualnej formie animacja zastosowana w dokumencie „Zwykły facet” mocno przyczynia się do ogólnego poczucia skrępowania, które towarzyszy oglądaniu tej wyjątkowej historii opowiedzianej z perspektywy trzech, jawnie odrzucających społeczne normy postaci kobiecych. Całkowicie świadome swojej niezwykłej obsesji, opartej głównie na pociągu seksualnym i fascynacji, których obiektem był skazany na karę śmierci niesławny seryjny morderca Richard Ramirez, kobiety przywołują ponownie wszystkie z nim spotkania i rozmowy, poruszając przy tym istotną kwestię wielu różnych perspektyw w odniesieniu do takich pojęć jak miłość i fantazmat.
SREBRNY SMOK dla reżysera najlepszego filmu dokumentalnego – Alex Evstigneev za film Złote guziki (Rosja)
Za wstrząsające przedstawienie tego, jak tyrania nie oszczędza nawet najbardziej bezbronnych dusz. Wykorzystując minimalistyczny styl i używając fragmentów potajemnie uzyskanego materiału, film ukazuje sposób, w jaki autokracja indoktrynuje młodzież oraz jej niszczycielski wpływ na emocje i psychikę przyszłych pokoleń.
SREBRNY SMOK dla reżysera najlepszego filmu animowanego – Konstantin Bronzit za film On nie może żyć bez kosmosu (Rosja)
Klasyczna krótkometrażowa animacja narracyjna poruszająca powszechny problem dojrzewania i przecinania archetypowych więzi między matką a synem – zerwanie z przeszłością (czyli z matką) w celu zyskania wolności i otwarcia na nadchodzącą przyszłość. Film Konstantina Bronzita „On nie może żyć bez kosmosu” wyróżnia się niezaprzeczalnie doskonałym opanowaniem umiejętności opowiadania historii wyłącznie poprzez obraz. Jasny, precyzyjny filmowy język oraz wyraźny styl autora animacji pozwolił mu uzyskać piękną wizualną medytację na uniwersalny temat ludzkiej samotności, w tym także dobrze znanego poczucia opuszczenia przez wszystkich w „kosmicznej przygodzie” dorastania.
SREBRNY SMOK dla reżyserów najlepszego filmu fabularnego – Madeleine Sims-Fewer i Dusty Mancinelli za film Pyza (Kanada)
„Pyza” wyróżnia się nie tylko dzięki wyjątkowej kreacji Mayi Harman w roli głównej bohaterki Jude, ale również poprzez wybór i mistrzowskie poprowadzenie najbardziej pasującego do tej historii języka filmowego podkreślającego wszelką „niezdarność” i niepewność w obliczu codziennych dramatów. Ten język sprawdza się niezależnie od tego, czy opisuje dzieci i nastolatków odkrywających swoją seksualność, czy trudne do zdefiniowania lęki związane z tak na pozór zwykłym wydarzeniem, jakim jest rodzinne spotkanie przy świątecznym stole.
WYRÓŻNIENIE – Dominika Łapka za film Dad You’ve Never Had (Polska)
Za odważną decyzję sfilmowania bolesnej i długo piętrzącej się rodzinnej konfrontacji, której celem jest poszukiwanie prawdy, godności, a przede wszystkim dowodów miłości. Za umożliwienie nam dostrzeżenia, że to, co zwykle jest dla nas ukryte i co postrzegamy jako haniebne, tak naprawdę w niepokojący sposób może stać się znajome.
WYRÓŻNIENIE – Hristo Simeonov za film Nina (Bułgaria)
Intymny portret młodej dziewczyny uwięzionej w życiu naznaczonym ubóstwem i występkiem oraz jej spotkanie z kobietą z klasy średniej, borykającą się z własnym nieszczęściem. Pięknie zagrana, subtelnie napisana, powściągliwa i autentyczna „Nina” opowiada historię ludzi, których nie zauważamy na tle naszego codziennego życia. Unikając osądzania i nadmiernej dramatyzacji, ukazuje po prostu, jak przebiega życie milionów osób – na całym świecie, każdego dnia.
Nagroda dla najlepszego filmu europejskiego (Kandydat KFF do Europejskiej Nagrody Filmowej w kategorii filmu krótkometrażowego) – Złote guziki w reżyserii Alex Evstigneev (Rosja)
Jury Międzynarodowej Federacji Klubów Filmowych (FICC) w składzie: Mira Bernardes-Rusin (Polska), Terry Cloke (Wielka Brytania), Chris Hormann (Nowa Zelandia) postanowiło przyznać nagrodę Don Quichota filmowi Niewinność w reżyserii Bena Reid’a (Wielka Brytania).
Decyzję tę Jury podjęło jednogłośnie wobec dzieła wyróżniającego się na tle wyjątkowo imponującego wyboru filmów. Trzymająca w napięciu historia kryminalna to tylko pierwsza warstwa: stanowi zarazem punkt wyjścia do zgłębienia często pomijanej – także w kinie – grupy społecznej, a mianowicie osób, które urodziły się z zespołem Downa. Jury wyraża również uznanie dla występującego w roli głównej Tommy’ego Jessopa, aktora z zespołem Downa, którego obecność i kluczowa kreacja aktorska wzniosły się ponad tradycyjną kliszę ofiary, stanowiąc proaktywną siłę napędową filmu i czyniąc postać bohatera w pełni ukształtowaną i dopracowaną. Pragniemy złożyć wyrazy uznania twórcom filmu za ich determinację w stawianiu na pierwszym planie grupy zmarginalizowanej, za zdecydowanie humanistyczne spojrzenie, które wpisuje się w ducha tej nagrody.
oraz wyróżnienie filmowi Uścisków twoich mi potrzeba w reżyserii Andrieja Kuciły (Polska).
W tym filmie uwagę Jury zwróciło przedstawienie kluczowej relacji pomiędzy matką (Walentyna) a córką (Tania) poddanych wyjątkowej próbie. Sparaliżowaną od dziecka Tanią opiekuje się całe życie Walentyna, która przekroczyła już dziewięćdziesiąty rok życia. Dzieło jest zdumiewającym wyrazem bezwarunkowej miłości i poświęcenia matki dla jej dziecka, mimo życia pełnego wyrzeczeń. Piękne kadry ożywiają historię, podobnie jak poruszająca poezja Tani, która powstała mimo jej fizycznej niepełnosprawności.
MIĘDZYNARODOWY KONKURS DocFilmMusic
Jury konkursu DocFilmMusic w składzie: Stephen Nomura Schible – przewodniczący (USA), Rachel Leah Jones (USA / Izrael), Leszek Możdżer (Polska) podjęło decyzję o przyznaniu następujących nagród:
ZŁOTY HEJNAŁ dla reżysera najlepszego filmu – Pushpendra Singh za film Perła pustyni (Indie, Korea Południowa)
Za jego liryczną kinową celebrację dziedzictwa muzycznego i ludzkiego głosu. Skrupulatne zdjęcia i przemyślana reżyseria skutkuje połączeniem surowego materiału filmowej obserwacji z wysoce dramatycznymi scenami, które ogląda się jak bajkę o dorastaniu młodego człowieka obdarzonego chęciami, determinacją, głębokim głosem i zręcznością.
WYRÓŻNIENE – Rubika Shah za film White Riot (Wielka Brytania)
Honorowe wyróżnienie otrzymuje film „White Riot” za umiejętność uchwycenia sukcesu skupiającego fanów ruchu w wykorzystaniu potencjału muzyki (i muzyków) na rzecz społecznego uświadomienia słuchaczy oraz za precyzyjne, umiejętne połączenie formy z treścią. Poprzez zaakcentowanie pewnego momentu w historii, film zwraca uwagę na współczesne kryzysy polityczne i kulturowe, z których wszyscy możemy dowiedzieć się czegoś na temat dialektyki między widzem a wykonawcą oraz sprawiedliwości rasowej i etnicznej – w sztuce i w życiu.
KONKURS POLSKI
Jury konkursu polskiego w składzie: Magdalena Łazarkiewicz – przewodnicząca, Joanna Szymańska, Elwira Niewiera, Izabela Plucińska, Paweł Dyllus po obejrzeniu wszystkich filmów konkursowych postanowiło przyznać następujące nagrody:
ZŁOTY LAJKONIK dla reżysera najlepszego filmu ufundowany przez Prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich – Tomasz Wolski za film Zwyczajny kraj (Polska)
Za doskonałość warsztatową filmu, który – unikając pułapki publicystyki – ukazuje, jak niepostrzeżenie zło wkrada się w codzienne życie, a obserwacja staje się inwigilacją obywateli żyjących w autorytarnym państwie.
SREBRNY LAJKONIK dla reżysera najlepszego filmu dokumentalnego – Paweł Chorzępa za film Synek (Polska)
Za przejmującą opowieść o relacji syna i ojca, ukazaną z niezwykłą wrażliwością wizualną.
SREBRNY LAJKONIK dla reżysera najlepszego filmu animowanego – Daria Kopiec za film Własne śmieci (Polska)
Za odważne pełne znaczeń i ekspresji, łączenie różnych technik, świata teatru i animacji.
SREBRNY LAJKONIK dla reżysera najlepszego filmu fabularnego – Damian Kocur za film Dalej jest dzień (Polska)
Za mistrzowskie opanowanie krótkiej formy, która w ludzkiej mikroskali opowiada o globalnych problemach, zacierając granicę między fikcją a dokumentem.
Nagroda Prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich za montaż – Katarzyna Orzechowska za film Wieloryb z Lorino
Nagroda im. Macieja Szumowskiego za szczególną wrażliwość na sprawy społeczne – Aleksandra Potoczek za film xABo: Ksiądz Boniecki (Polska)
Nagroda dla najlepszego producenta polskich filmów krótkometrażowych i dokumentalnych ufundowana przez Krajową Izbę Producentów Audiowizualnych – Mikołaj Pokromski i Aldona Pokromska / Pokromski Studio za film Wieloryb z Lorino (Polska)
Nagroda pod patronatem Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych za najlepsze zdjęcia ufundowana przez Coloroffon Film i Naima Film – Kamil Małecki za film Ostatnie dni lata (Polska)
WYRÓŻNIENIE za film dokumentalny – Pollywood reżyser Paweł Ferdek
Za wielobarwną podróż w krainę filmowych snów i nadzieję, że wszystko jest możliwe.
WYRÓŻNIENIE za film animowany – Jestem tutaj reżyserka Julia Orlik
Za kreatywny pomysł na uchwycenie ostatnich minut życia, za czułość i subtelność.
WYRÓŻNIENIE za film fabularny – Noamia reżyser Antonio Galdamez
Za udaną próbę autorskiego zmierzenia się z kinem gatunkowym.
WYRÓŻNIENIE za kreację aktorską – Julia Kuzka za Ostatnie dni lata oraz Alicja i żabka
NAGRODA JURY STUDENCKIEGO
Po obejrzeniu wszystkich filmów konkursowych, Jury studenckie w składzie Karolina Hołub, Paweł Kędziora, Jędrzej Kościński, Dominika Laszczyk-Hołyńska, Mateusz Leśniak, Małgorzata Mączko, Marta Pęcak, Monika Pietras, Krzysztof Strumiński, Bartek Tesarz, Wojciech Tutaj, Dorota Żak postanowiło przyznać nagrodę filmowi Cienie bez słońca w reżyserii Mehrdad Oskouei (Iran, Norwegia)
Za przybliżenie świata, w którym fundamentalizm religijny i męska kultura doprowadzają do zbrodni, określając również karę; świata, który dla wielowymiarowych kobiet jest gorszym więzieniem niż zakład poprawczy.
NAGRODA PUBLICZNOŚCI
Autoportret, reż. Margreth Olin, Katja Hogset, Espen Wallin (Norwegia)
NAGRODY KFF INDUSTRY I DOC LAB POLAND
ANIMATED IN POLAND
Animated In Poland Nagroda dla Najlepszej Prezentacji – Bon Studia Sound Mind na 10 dni postprodukcji dźwięku do filmu – „Gonâve”, reż. Róża Duda i Michał Soja, prod. Krakow Film Klaster
Animated In Poland Wyróżnienie Specjalne CeTA – o wartości 30.000 PLN w formie wkładu niepieniężnego (aportu rzeczowego) w produkcję filmu – „Slow Light”, reż. Kijek/Adamski, prod. Animoon
NAGRODY DOC LAB POLAND 2020 DLA PROJEKTÓW PREZENTOWANYCH NA DOCS TO START
Nagroda HBO Award – 10 000 złotych na produkcję filmu – „Debiut”, reż. Aleksandra Maciejczyk, prod. Marta Gmosińska, Lava Films
Nagroda ColorOffOn – bon na postprodukcję obrazu o wartości 25 000 zł – „Nie z Gienkiem te numery”, reż. Grzegorz Szczepaniak, prod. Joanna Popowicz WF Anagram
Wyróżnienie DOK Leipzig – zaproszenie na Co Pro Meetings w Lipsku – „Gypsy Gadji”, reż. Dasa Raimanova, prod. Rafał Sakowski, Story Vehicle
Wyróżnienie FIPADOC – zaproszenie na pitching FIPADOC w Biarritz – „Easy Rider za żelazną kurtyną”, reż. Andrzej Miękus, prod. Olga Bieniek, FilmIcon
Wyróżnienie Fundacji Filmowej im. Władysława Ślesickiego – zaproszenie na najważniejsze europejskie dokumentalne wydarzenia branżowe – „Nina wychodzi za mąż”, reż. Andrzej Szypulski, prod. Anna Reichel, Fine Day Promotion
Wyróżnienie Polish Docs Pro – wsparcie promocji zagranicznej projektu oraz zaproszenie na jedno z międzynarodowych dokumentalnych wydarzeń branżowych – „Gdy powieje harmattan”, reż. Edyta Wróblewska, prod. Marta Dużbabel, With Passion Production
NAGRODY DOC LAB POLAND 2020 DLA PROJEKTÓW PREZENTOWANYCH NA DOCS TO GO!
Nagroda ColorOffOn – bon na postprodukcję obrazu o wartości 25 000 zł – „Do ślubu”, reż. Daniel Stopa, prod. Małgorzata Staroń, Joanna Tatko, Staron-Film
Wyróżnienie Instytutu Filmu Dokumentalnego w Pradze – zaproszenie na East Doc Platform – „Workcenter”, reż. Aniela Gabryel, prod. Agnieszka Dziedzic, Koi Studio
Wyróżnienia Fundacji Filmowej im. Władysława Ślesickiego – zaproszenia na najważniejsze europejskie dokumentalne wydarzenia branżowe –
„Jestem jednym z nich”, reż. Nadim Suleiman, prod. Jacek Bławut, Luiza Pietrzak, Palmyra Films
„Lekcja wolności”, reż. Tadeusz Chudy, Bartosz Łuniewski, prod. Rafał Sakowski, Story Vehicle
