W Gdańskim Ogrodzie Zoologicznym na świat przyszły cztery kapibary.
Maluchy wraz z mamą można już obserwować na wybiegu, naprzeciwko żyraf.
Dwudziestego maja doczekano się narodzin czterech kapibar. Na świat przyszły dwie samiczki i dwa samce. Rodzicami są: doświadczona, urodzona w zoo siedem lat temu samica oraz trzyletni samiec, który przyjechał dwa lata temu z zoo Hodenhagen.
– Przy pierwszych oględzinach miotu zorientowaliśmy się, że jeden z noworodków – samica, został mocno poturbowany przez któregoś z członków rodziny – mówi Andrzej Gutowski, kierownik hodowlany.
– Natychmiast oddzieliliśmy malucha, który poważnie pogryziony, z licznymi krwiakami potrzebował fachowej pomocy weterynaryjnej i troskliwej ludzkiej mamki. Najtrudniejsze zadanie polegało na dokarmianiu kapibarki, leczeniu jej, ale równocześnie niepozbawianiu stałego kontaktu z rodziną. Po każdej interwencji maluszek oddawany był matce i rodzeństwu. Po kilkunastu dniach po raz pierwszy zaobserwowaliśmy, że samiczka w naturalny sposób pobiera mleko od matki. Była to radosna chwila, na którą czekaliśmy niecierpliwie od początku – dodaje.
Kapibara wielka jest największym gatunkiem gryzonia. Może ważyć od 35 do 65 kg. Jest świetnym pływakiem, a szczecinowata sierść o cienkich, brązowych włosach szybko wysycha. Dodatkowo ich palce łączy błona pławna, ułatwiająca poruszanie się w wodzie. Dzień kapibary zaczyna się od odpoczynku w zacienionym miejscu, a w najcieplejszych godzinach wybiera kąpiele oraz wypoczynek. Późnym popołudniem zaczyna żerować i tak spędza czas do wieczora.
Noworodki od swoich pierwszych dni mają otwarte oczy i dysponują kompletnym uzębieniem. Matka karmi je mlekiem przez pierwsze 3–4 miesiące życia. Młode bardzo szybko zaczynają przyjmować stały pokarm, czyli różnego rodzaju trawy. Po roku młode ważą już 20 kg, a dwuletnia kapibara może osiągnąć 40 kg masy ciała. Długość życia w naturze dochodzi do 8–10 lat, a w ogrodach do 12 lat.
– Nasze kapibary to samica o imieniu Ruba i samiec Helmut, pieszczotliwie przeze mnie nazywane Myszka i Helmuś. Parka starszych dzieci to Kapi i Bara. Takie imiona zostały wybrane przez gości i fanów zoo i wpisane do kartotek. Gdy jeszcze nie miały oficjalnych imion, nazywałem je Pixi i Dixi i gdy nikt nie słyszy, tak do nich mówię. Tegoroczne maluszki rozwijają się doskonale i każdy z nich pokazuje trochę inny charakter – relacjonuje Dariusz Szyszka, opiekun kapibar.
Kapibary są zwierzętami stadnymi, a liczebność stada waha się w zależności od pory roku – od kilku do kilkunastu osobników. Ciąża trwa ok. 150 dni. Kapibary wielkie rozmnażają się przez cały rok. Zazwyczaj samice rodzą raz w roku, ale w sytuacji, gdy warunki życia są dobre, mogą rodzić dwukrotnie. Rodzą się od 1 do nawet 7 młodych (średnio 4). Samica nie buduje gniazda, przez co młode są bardziej narażone na atak drapieżnika. Niewielki procent potomstwa przeżywa pierwszy rok życia.
– Obecnie całą rodzinę można zobaczyć na dwóch sąsiadujących ze sobą wybiegach: tatę ze starszymi dziećmi oraz mamę z najmłodszym potomstwem. Dwie grupy utrzymywane są oddzielnie, dla bezpieczeństwa czwórki najmłodszych kapibar. Już wkrótce będą połączone, jednak wcześniej wyjedzie od nas do nowego domu samiec Bara. Wiele ogrodów stara się o niego, wybierzemy zoo, które zaoferuje najlepsze warunki bytowe – mówi Beata Kuźniar, kierownik działu drapieżnego oraz koordynator transportów.
