Panda (pandka) ruda ma wiele nazw – szop himalajski, kotoniedźwiedź rudy (red-cat-bear), ognisty lis (firefox), panda mniejsza.
Jedna z nazw tego gatunku to panda prawdziwa lub panda pierwsza, dlatego że została odkryta w 1825 roku, prawie 50 lat przed panda wielką. To zwierzę jest prawdziwą zoologiczną zagadką!
Panda ruda niegdyś zaliczana do rodziny szopowatych, później do niedźwiedziowatych, obecnie jest jedynym przedstawicielem odrębnej rodziny pandkowatych.
Jest to gatunek zagrożony wyginięciem. Szacuje się, że na wolności pozostało około 10 000 osobników. Do głównych zagrożeń dla pand rudych należą wylesienia, polowania oraz przypadkowe chwytanie się w pułapki przeznaczone dla innych zwierząt. Ich wrogiem naturalnym są pantery śnieżne, natomiast coraz częściej padają one ofiarami dziko żyjących psów, które atakują pandy oraz przenoszą choroby, takie jak wścieklizna i nosówka. Aby chronić pandy, przyrodnicy masowo szczepią dzikie psy. Można je spotkać w Indiach Wschodnich.
W Łódzkim ZOO mieszka rodzina pand rudych. Ofelia jest odważna i ma dobry kontakt z opiekunami. Otello woli trzymać dystans. W zeszłym roku para doczekała się potomstwa. Ich 9-miesięczna córka Lavinia odziedziczyła urodę po tacie, natomiast z charakteru jest podobna do mamy. Co ciekawe, pandy rude przychodzą na świat szare, początkowo są ślepe i głuche. Z czasem ich sierść nabiera rudej barwy. Kolor futra na grzbiecie pozwala pandom doskonale się maskować – w ich naturalnym środowisku mech, rosnący na drzewach jest dokładnie tego samego odcienia rudego. Czarne futro na brzusznej stronie ciała utrudnia ich dostrzeżenie od dołu.
Aby podziwiać rodzinkę rudzielców, radzimy odwiedzić ich wybieg w godzinach porannych – wtedy są najbardziej aktywne.
(UMŁ)
