Gogol Bordello zagra na dwóch koncertach w Polsce

Gogol Bordello ponownie pojawi się w Polsce, by rozruszać swoich fanów.

Łącząc elementy punka, muzyki cygańskiej i brechtańskiego kabaretu, Gogol Bordello opowiada historię nowojorskiej diaspory imigrantów poprzez rozpustę, humor i surrealistyczne kostiumy. Muzyczny gust lidera i piosenkarza Eugene’a Hütza został uformowany przez czarnorynkowe taśmy The Birthday Party i Einstürzande Neubauten na jego rodzinnej Ukrainie. Po ewakuacji na zachodnią Ukrainę w 1986 roku będącej następstwem katastrofy w Czarnobylu, Hütz zakochał się w mistycznych, outsiderskich cechach muzyki cygańskiej. Żyjąc jako uchodźca w Polsce, na Węgrzech, w Austrii i we Włoszech, zanim przeniósł się do Stanów Zjednoczonych w 1993 r., sam doświadczył życia jako outsider. Po przybyciu do Nowego Jorku połączył siły z gitarzystą Vladem Solofarem i Sashą Kazatchkoffem. Amerykanin Eliot Fergusen dodał mocne rockowe brzmienie na perkusji, zespół został również wzmocniony przez skrzypce Siergieja Riabcewa, byłego reżysera teatralnego z Moskwy, którego przebyte doświadczenia okazały się pomocne w przyszłym tworzeniu dziwacznych spektakli scenicznych Gogola Bordello (jak ten, który opowiada historia supermocnych imigrantów ukraińskich wampirów).

„Zadaniem Gogol Bordello jest prowokowanie publiczności, aby wyszła z postmodernistycznej estetyki, i weszła w neooptymistyczny ruch wspólnotowy w kierunku nowych źródeł autentycznej energii.

Poprzez akty muzyki, teatru, chaosu i czarów Gogol Bordello konfrontuje się z zblazowaniem i umarłą ironią. Nasza obróbka tradycyjnego materiału to frewilloos. Ale nie jest ironiczna, a więc jest realna. Teatr Oure jest chaotyczny i spontaniczny, przez co alarmujący i prowokujący do reakcji. Z miejsca, w którym stoimy, widać wyraźnie, że kultury świata zawierają materiał dla nieskończonych możliwości sztuki i nowych kombinacji, które rozciągają umysł, czystą radość i energię przetrwania. Wybraliśmy pracę z tradycjami cygańskimi, kabaretowymi i punkowymi.

To jest to, co znamy i czujemy. I możliwe jest o wiele więcej, sprawienie, że ukochane stwierdzenie postmodernizmu „wszystko zostało zrobione” zabrzmi jako błąd intelektualny.

Trubadurzy neoautentyki przychodzą jako trans globalna rodzina syndykatów sztuki, której nigdy wcześniej nie widziano. IMPREZA!”