Rzeczywisty koszt plastiku dla środowiska i społeczeństwa jest co najmniej 10 razy wyższy niż jego cena płacona przez producentów pierwotnych tworzyw sztucznych!
Ten surowiec generuje bowiem znaczące koszty zewnętrzne: związane z emisją gazów cieplarnianych, koszty zdrowotne, koszty zagospodarowania odpadów i koszty, które generują odpady niezagospodarowane we właściwy sposób.
Plastik opanował świat. Unikalne właściwości tego surowca sprawiły, że odgrywa on ważną rolę w dzisiejszej gospodarce. Niestety produkcja, użytkowanie i utylizacja tego materiału wywierają znaczny negatywny wpływ na społeczeństwo, środowisko i gospodarkę. Koszty tego wpływu nie są uwzględniane w rynkowej cenie surowca „dziewiczego” plastiku. Jak pokazuje nasz raport, koszt plastiku wyprodukowanego w 2019 roku wyniesie co najmniej 3,7 USD bilionów (+/- 1 bilion USD) w szacowanym okresie użytkowania. Obecnie globalne podejście do radzenia sobie z kryzysem tworzyw sztucznych nie uwzględnia konieczności pokrycia tych kosztów.
Wszyscy za to zapłacimy
O ile nie zostaną podjęte pilne działania, społeczny koszt plastiku wyprodukowanego w 2040 roku w całym cyklu życia tego surowca może sięgnąć 7,1 biliona dolarów (+/- 2,2 biliona USD). Odpowiada to około 85% globalnych wydatków na zdrowie w 2018 r. i stanowi kwotę większą niż PKB Niemiec, Kanady i Australii w 2019 roku łącznie. Wiele niezbędnych globalnych działań mających na celu rozwiązanie kryzysu plastikowego jest już podejmowanych, ale brak im niezbędnej skali by napędzać zmiany systemowe. Jednocześnie regulacyjne podejścia w różnych miejscach na świecie były niejednorodne i rozproszone. Brakuje zachęt do wdrażania zmian systemowych. Brakuje również wyników długoterminowych badań dotyczących wpływu plastiku na środowisko i na zdrowie.
W podróży dookoła świata…
Zamiast przyjąć jako podstawę podejście oparte na cyklu życia, szereg dotychczas podejmowanych wysiłków dotyczył często tylko jednego etapu, produkcji plastiku, podczas gdy powinniśmy przyjrzeć się całemu cyklowi życia tworzyw sztucznych. Niektóre działania skoncentrowane były na zbyt wąskim polu, jak na przykład zakaz jednorazowych toreb plastikowych.
„Transgraniczny charakter plastiku wymaga prawdziwie globalnej odpowiedzi by skutecznie radzić sobie z kryzysem, obecnie zauważalny jest brak globalnej koordynacji działań. Co to oznacza że plastik jest transgraniczny? Zdarza się, że surowce wydobywane są w jednym kraju i eksportowane do kraju, w którym jest produkowany, następnie następuje eksport gotowego produktu, który jest używany w jednym kraju, a utylizowany w kolejnym. Utrudnia to prześledzenie i wycenę rzeczywistego wpływu tego surowca. przedmiot często jest podzielony na różne kraje. Zanieczyszczenie plastikiem również nie jest ograniczone granicami państwowymi, ze względu na swoje parametry (lekkość) materiał ten migruje – jest niesiony przez prądy wodne i powietrzne, osiada na dnie morza”, tłumaczy Ewa Chodkiewicz, Kierowniczka Zespołu Zrównoważonego Rozwoju z WWF Polska.
Teraz jest krytyczny moment, czas by podjąć konkretne działania, aby upewnić się, że wszyscy uczestnicy systemu plastiku są uwzględnieni w rachunku kosztów i strat i że wszyscy uczciwie rozliczą się z kosztów generowanych przez plastik w całym cyklu życia na przyrodę i ludzi.
(WWF)