Irena Szewińska lekkoatletką wszech czasów! Anita Włodarczyk najlepszą młociarką w historii!

Irena Szewińska i Anita Włodarczyk

Najlepszą lekkoatletką wszech czasów okazała się Irena Szewińska!

Amerykański magazyn Track & Field News podsumował wszystkie edycje prestiżowego rankingu, który prowadzi od dekad.

Drugie miejsce zajęła sprinterka Marlene Ottey (Jamajka i Słowenia), a trzecie Niemka Heike Drechsler, która konkurowała w biegach krótkich i skoku w dal.

Anita Włodarczyk (fot. Grzegorz Wojtal/Kronika24.pl)

Anita Włodarczyk została najlepszą młociarką w historii. Rekordzistka świata w rzucie młotem uplasowała się ex aequo z Niemką Betty Heidler. Kamila Skolimowska jest szósta w tym rankingu.

Pozostałe miejsca Polek

Monika Pyrek (piąta) i Anna Rogowska (dziesiąta) wśród tyczkarek.

Grażyna Rabsztyn piąta na dystansie 100 m przez płotki.

Szewińska (Kirszenstein) Irena – (1946-2018)

Magister ekonomii, najlepsza lekkoatletka w dziejach polskiego sportu, 7-krotna medalistka olimpijska (1964, 1968, 1972, 1976), rekordzistka Polski, Europy i świata (100, 200, 400, w skoku w dal, sztafetach), najlepsza sportsmenka świata (1974), działaczka polskiego i międzynarodowego ruchu sportowego, członek MKOl.

50-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych 1963-1980 (148 startów, 67 zwycięstw indywidualnych), 12-krotna rekordzistka świata (100, 200, 400, 440 y , 4 x 100 (44.2, 43.6), 5-krotna rekordzistka Europy (100 y, 200 y, 100 i 200 m oraz 4 x 100 m), 54-krotna rekordzistka Polski (100, 200, 400 m, w dal, 5-bój, sztafety 4 x 100 m) i 23-krotna mistrzyni kraju: 100 m (1966-1968, 1972-1974, 1979), 200 m (1966, 1968, 1971-1975, 1979), 400 m (1978), w dal (1965, 1967, 1971, 1972), 4 x 100 m (1965, 1974, 1975). Rekordy życiowe: 100 m – 10.9 (29 czerwca 1974 Warszawa) i 11.13 (3 września 1974 Rzym), 200 m – 22.0 (13 czerwca 1974 Poczdam) i 22.21 (ten sam bieg mierzony elektronicznie, który był rekordem świata), 400 m – 49.9 (22 czerwca 1974 Warszawa), 49.28 (29 lipca 1976 Montreal), 80 m pł – 10.8 (24 lipca 1965 Spała), 100 m pł – 14.0 (17 maja 1969 Rzym), 400 m pł – 56.62 (24 września 1977 Hannover), w dal – 6.67 (27 sierpnia 1968 Warszawa), wzwyż – 1.68 (11 wześnia 1966 Bari), 5-bój – 4705 (6 czerwca 1965 Warszawa).

4-krotna uczestniczka mistrzostw Europy, podczas których zdobyła 10 medali: w Budapeszcie (1966) srebrny w biegu na 100 m (11.5), złoty na 200 m (23.1), złoty w skoku w dal (6.55) i złoty w sztafecie 4 x 100 m (44.4) wraz z E. Bednarek, D. Straszyńską i E. Kłobukowską, w Helsinkach (1971) brązowy medal w biegu na 200 m (23.3), w Rzymie (1974) złoty w biegu na 100 m (11.13), złoty na 200 m (22.51) i brązowy w sztafecie 4 x 100 m (43.48) wraz z E. Długołęcką, D. Jędrejek i B. Bakulin oraz w Pradze (1978) medal brązowy w biegu na 400 m (50.40) i również brązowy w sztafecie 4 x 400 m (3.26.76) wraz z M. Gajewską, K. Kacperczyk i G. Błaszak.

Medalowe miejsca w zawodach halowych. Podczas Europejskich Igrzysk Halowych w Belgradzie (1969) zdobyła złoty medal w biegu na 50 m (6.4) i srebrny w sztafecie 1+2+3+4 okrążenia. Z 6-krotnego uczestnictwa w HME (1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977) przywiozła trzy medale: z Sofii (1971) srebrny za skok w dal (6.56), z Goeteborga (1974) brązowy za bieg na 60 m (7.20) i taki sam medal na tym samym dystansie (7.26) z Katowic (1975). 2-krotna uczestniczka Pucharu Świata (1977, 1979). Podczas tych zawodów m. in. wygrała w Düsseldorfie (1977) biegi na 200 i 400 m. Dużo bogatsze są wyniki 5-krotnego uczestnictwa w finałach Pucharu Europy (1965, 1967, 1975, 1977, 1979). M.in. w Kassel (1965) była 2 w skoku w dal (6.34) i wygrała sztafetę 4 x 100 m (wraz z M. Sałacińską, E. Kolejwą i E. Kłobukowską), w Kijowie (1967) wygrała biegi na 100 i 200 m, w Nicei (1975) triumfowała na 400 m (50.50), a w Helsinkach (1977) była najlepsza na 200 m (22.71).

Dodać warto, że podczas Uniwersiady w Budapeszcie (1965) zdobyła złote medale w biegach na 100 i 200 m oraz srebrny w sztafecie 4 x 100 m wraz z D. Straszyńską, M. Sałacińską i I. Woldańską. Sportowa kariera najlepszej lekkoatletki Polski przerwana była macierzyństwem (1970) i niepewnością powrotu do światowej elity szybkobiegaczek. Jej praca i talent, a także wszechobecny optymizm jeszcze raz zwyciężyły. Znów zadziwiła wszystkich. 13 czerwca 1974 w Poczdamie odebrała swojej największej rywalce Renate Meissner-Stecher rekord świata na 200 m (22.21).
(własne, PKOL)

Exit mobile version