The Pretty Reckless w Warszawie. Zespół z charyzmatyczną Taylor Momsen na czele zagra 10 listopada 2022 w warszawskiej Progresji.
Rock’n’roll to religia. Wymaga siły i ogromnej wiary. The Pretty Reckless — Taylor Momsen [wokal], Ben Phillips [gitara], Jamie Perkins [perkusja] i Mark Damon [bas] — to prawdziwie rock and rollowy zespół, o czym świadczy ich czwarty album „Death By Rock And Roll”, wydany w 2021 roku. Bardzo dobrze przyjęta przez krytyków płyta wylądowała na pierwszym miejscu na wielu listach przebojów, w tym Billboard’s Top Albums, Rock, Hard Music i Digital Charts.
Niesamowita, 12-letnia podróż The Pretty Reckless po cichu przeniosła ich od koncertów w małych klubach do zdobywania list przebojów, płyt pokrytych platyną i największych scen – bezprecedensowe jak na rockowy band w tych czasach.
Po wielu dramatycznych dla zespołu przejściach i wyciszeniu działalności, przyszedł czas na singiel „25”. „Rock’n’roll znaczy dla nas wszystko. Taylor poświęciła wszystko dla tego nagrania. Myślę, że to widać” – mówi Ben, gitarzysta zespołu.
Angel Olsen z najnowszym albumem „Big Time” w Warszawie
Artystka zagra 6 października 2022 w warszawskim Palladium.
„Big Time” to album o ekspansywnej sile nowej miłości, ale tę jasność i optymizm łagodzi głębokie i wielowarstwowe poczucie straty. Podczas procesu godzenia się z jej seksualnością i konforntacji z traumami, które nie pozwalały jej w pełni zaakceptować siebie, Angel Olsen dokonała przed rodzicami coming outu, czego unikała od zawsze. „Wreszcie, w dojrzałym wieku 34 lat, mogłam być sobą” – powiedziała. Trzy dni później zmarł jej ojciec, a krótko po tym matka. Okruchy tego żalu — skrócenia szansy na to, by rodzice mogli ją wreszcie w pełni poznać — są porozrzucane po całym albumie.
Trzy tygodnie po pogrzebie matki leciała samolotem do Los Angeles, by spędzić miesiąc w Kanionie Topanga, nagrywając ten niesamowicie mądry i czuły nowy album. Strata od dawna była tematem elegijnych piosenek Angel Olsen, ale niewielu potrafi pisać z dość lekkomyślną energią, jak ona. Pracuje z elastycznym, ekspansywnym mistrzostwem swojego głosu — zarówno dźwiękowo, jak i artystycznie. To utwory nie tylko o żałobie, ale o odnajdywaniu wolności i radości w niedostatkach.